hîtru, hîtru (hấtra), adj. – Viclean, smecher, siret. – Megl. itru. Sl. chytrŭ (Cihac, II, 138; Conev 99), cf. bg. hitar, ceh. chytrý, rus. chytrĭ. – Der. hîtrie, s.f. (siretenie).